شما در حال مشاهده نسخه موبایل وبلاگ

rangsalamti

هستید، برای مشاهده نسخه اصلی [اینجا] کلیک کنید.

خواص شربت خاکشیر

شربت خاکشیر یکی از نوشیدنی‌های سنتی ایران است که بیشتر در فصل تابستان و به‌صورت خنک مصرف می‌شود.

خواص شربت خاکشیر

شربت خاکشیر از ترکیب آب، دانه‌های خاکشیر، شکر، گلاب و یخ تهیه می‌شود.

برخی نیز آبلیمو نیز در آن می‌ریزند. همچنین می‌توان به‌جای شکر از عسل استفاده کرد. شربت خاکشیر از گذشته دوای گرمازدگی بوده است. نوشیدن این شربت سبب کاهش درجه حرارت بدن، تسکین سردرد و رفع بیحالی و سرگیجه ناشی از گرما می‌شود.

شربت خاکشر همچنین سبب تقویت معده و جهاز هاضمه گشته و در رفع التهاب‌های کلیه و مجاری آن موثر است. مصرف خاکشیر به علت داشتن پتاسیم می‌تواند تا حدودی کمبود الکترولیت بدن در فصل گرما را جبران کند.


فواید مصرف شربت خاکشیر در ماه رمضان

در ماه رمضان حتی بعد از افطار ممکن است همچنان احساس تشنگی و عطش داشته باشید. امّا نمی دانید چطور باید تشنگی تان را رفع کنید. پیشنهاد طب سنتی، شربت خاکشیر است. از دید طب سنتی، یکی از بهترین گیاهانی که موجب رفع عطش می شود، خاکشیر است. امّا خواص خاکشیر به این جا ختم نمی شود، خاکشیر فواید زیادی دارد که برخی از آن ها را ذکر می کنیم…


تقویت کلیه با شربت خاکشیر

یکی از مهم ترین عملکردهای شربت خاکشیر در ماه رمضان، ادرارآور بودن آن است. در ماه رمضان، کلیه ها به علّت کم آبی بدن دچار اختلال می گردند. شربت خاکشیر کلیه ها را تقویت می کند، ادرار را افزایش می دهد و سموم را از بدن خارج می سازد. این کار به خنک شدن بدن نیز کمک می کند.


کاهش خشکی پوست با شربت خاکشیر

در ماه رمضان، دچار خشکی و التهاب پوست خواهید شد زیرا بدن تان به شدت کم آب است و در طول روز به علّت گرمای تابستان بیشتر عرق می کنید.

خاکشیر سرشار از امگا۳ است و در درخشندگی و طراوت پوست نقش به سزایی دارد. هم چنین خاکشیر، با افزایش اکسیژن پوست، سلول های پوستی را تحریک می کند و تولید فیبروبلاست را افزایش می دهد. درنتیجه شما پوستی درخشان و مرطوب خواهید داشت.

یکی دیگر از تاثیرات شربت خاکشیر بر پوست، رفع جوش هاست. اگر خاکشیر را با اندکی ترنجبین مخلوط کنید و موقع افطار بنوشید، پوست شما از جوش های پوستی در امان خواهد بود.


تنظیم دستگاه گوارش با خاکشیر

خاکشیر خاصیت ضد عفونی کنندگی دارد و به تنظیم دستگاه گوارش کمک می کند. التهاب ناشی از اسهال را از بین می برد و مانع بازگشت اسید معده می شود. اگر به جای شکر، از عسل برای شیرین کردن شربت خاکشیر استفاده کنید، بعد از افطار کمتر دچار دل ضعفه می شوید.


افزایش میل جنسی با خاکشیر

خاکشیر خاصیت نیروبخشی و برای افزایش میل جنسی کاربرد دارد. خاکشیر کمک می کند توان جسمی خود را بازیابید تا بتوانید رابطه ی جنسی تان را در ماه رمضان حفظ کنید.


نحوه ی درست کردن شربت خاکشیر

باید پیش از هرکاری خاکشیر را سنگ شور کنید که البته کار دشواری است. بعد از تمیز شدن دانه های خاکشیر، آن را با آب سرد، چند قالب یخ، اندکی گلاب و شکر مصرف کنید. اگر برایتان دشوار است که هر دفعه خاکشیر را سنگ شور کنید، می توانید یک بار حجم زیادی از آن را سنگ شور کرده و باقیمانده ای را که نمی خواهید در همان موقع مصرف کنید، همراه با آب در قالب هایی کوچک بریزید و فریز کنید.


هشدار!

فراموش نکنید که شیرین کردن بیش از حدّ شربت خاکشیر، موجب بروز مشکلات گوارشی و پوستی در ماه رمضان می شود. علاوه بر این، مصرف بیش از اندازه ی شربت خاکشیر به علّت افزایش اشتها، ممکن است باعث اضافه وزن تان گردد.

منبع:سلامتی

خواص موز/فواید موز برای سلامتی

موز یکی از پرمصرف ترین و محبوب ترین میوه های روی زمین و غنی از املاح و ریزمغذی های ضروری برای بدن است.


Image result for ‫موز‬‎

در آمریکا مردم بیش از آنکه سیب و پرتقال بخورند، موز می خورند. این میوه زرد و خمیده سرشار از املاح و مواد مغذی به ویژه پتاسیم فراوان، فیبر خوراکی، منیزیم و ویتامین های ث و B۶ است.


موز علاوه بر مقابله با افسردگی، دستگاه گوارش را تنظیم کرده و ترشی معده را نیز بهبود می بخشد.


این میوه شفابخش و مقوی همچنین خطر ابتلا به سرطان های کلیه، دیابت، پوکی استخوان، نابینایی و سایر امراض را به میزان محسوسی کاهش می دهد.


سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) ارزش غذایی موز را بسیار بالا اعلام می کند. بنابر اعلام FDA این میوه فاقد چربی، کلسترول و سدیم بوده و هر عدد از آن ۴۵۰ میلی گرم (۱۳ درصد) پتاسیم، ۲ درصد ویتامین آ، ۱۵ درصد ویتامین ث، ۳۰ میلی گرم (۱۰ درصد) کربوهیدرات، سه میلی گرم (۱۲ درصد) فیبر خوراکی، ۱۹ گرم قند، یک گرم پروتئین و ۲ درصد آهن دارد.


فواید موز برای سلامتی


محافظ قلب

موز برای سلامت قلب بسیار مفید است. این میوه سرشار از پتاسیم است که این ماده معدنیِ الکترولیت، جریان الکتریسیته را در بدن شما منتقل می کند. این جریان الکتریسیته برای ضربان قلب حیاتی است. خوردن منظم موز همچنین از سیستم گردش خون در برابر فشارخون بالا، تصلب شرائین و سکته قلبی جلوگیری می کند. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) از موز به عنوان داروی فشارخون و سپر حفاظتی قلب در برابر سکته و حملات قلبی یاد می کند.



داروی افسردگی و افت خُلق

در صورتی که احساس افسردگی می کنید یا از سندرم پیش از قاعدگی رنج می برید داروی شما موز است زیرا موز می تواند با کاهش افسردگی، علایم سندرم پیش از قاعدگی را نیز به حداقل برساند. موز سرشار از «تریپتوفان» است. این ماده در بدن تبدیل به ماده شیمیایی «سروتونین» می شود که یک ناقل عصبی و بهبوددهنده خلق و خو در افراد است. علاوه بر این ویتامین B۶ موجود در این میوه به داشتن خواب آرام و منیزیم نیز به آرامش عضلات کمک می کند.



بهبود گوارش و کاهش وزن

موز سرشار از فیبر خوراکی است. این ماده به حفظ تعادل وزن کمک می کند. خوردن روزانه یک عدد موز می تواند ۱۰ درصد از فیبر مورد نیاز بدن را تامین کند. علاوه بر این ویتامین B۶ موجود در موز از ابتلا به دیابت نوع ۲ جلوگیری کرده و به کاهش وزن نیز کمک می کند. در مجموع، موز یک غذای بسیار عالی برای کاهش وزن است زیرا علاوه بر داشتن طعم شیرین، سیرکننده هم هست و در نتیجه اشتها را فرو می نشاند. این میوه همچنین به تعادل قندخون در طول مدت ورزش کردن و فعالیت های جسمانی کمک می کند.



بینایی

اگرچه خاصیت هویج بیش از سایر خوراکی ها برای چشم زبانزد شده اما باید بدانید که موز نیز به همین نسبت برای چشم ها خاصیت دارد. موز حاوی مقدار اندک اما مورد نیاز ویتامین «آ» برای بدن است که این میزان برای حفاظت از چشم ها، حفظ بینایی و همینطور بهبود بینایی در شب حیاتی است. ویتامین آ محتوی ترکیباتی است که از غشاء اطراف چشم محافظت می کند. این ترکیبات همچنین تشکیل دهنده پروتئین هایی هستند که نور را به قرنیه چشم منتقل می کنند. موز نیز مانند سایر میوه ها به جلوگیری از تحلیل و ضعف عضلانی کمک می کند.



استحکام استخوان ها

موز اگرچه سرشار از کلسیم نیست اما با این حال به دلیل املاحی که در مجموع دارد برای استحکام استخوان ها مفید است. موز حاوی مقدار فراوانی «فروکتوالیگوساکارید» است که این ماده، پروبیوتیک های مفید برای دستگاه گوارش را به تحرک وامی دارد. فروکتوالیگوساکارید همچنین قابلیت جذب کلسیم در بدن را تقویت می کند.



سرطان

برخی شواهد نشان می دهد مصرف متعادل موز احتمال ابتلا به سرطان کلیه را کاهش می دهد. نتایج یک مطالعه که در سال ۲۰۰۵ میلادی در سوئد انجام شد نشان داد زنانی که بیش از ۷۵ وعده میوه و سبزیجات مصرف می کنند، خطر ابتلا به سرطان کلیه در آنها ۴۰ درصد کاهش می یابد. در میان این میوه ها موز جزو موثرترین آنها معرفی شده است. زنانی که در هفته چهار تا شش عدد موز می خورند خطر ابتلا به سرطان کلیه در آنها به نصف کاهش می یابد. موز به دلیل دارا بودن ترکیبات آنتی اکسیدان «فنولیک» در پیشگیری از ابتلا به سرطان کلیه بسیار مفید است.



پوست موز، خوراکی یا سمی

شاید شناخته شده ترین و متداول ترین خطری که از پوست موز به ذهن می رسد سرخوردن روی آن است اما باید بدانید که پوست موز سمی نیست و در واقع یک خوراکی سرشار از مواد مغذی است. اگرچه خوردن پوست موز چندان متداول نیست اما از دیرباز در برخی غذاهای آسیایی یک پای ثابت بوده است. پوست موز معمولا به صورت پخته یا سرخ شده مصرف می شود.

اگرچه پوست موز به صورت خام یا ترکیب با سایر میوه ها هم قابل خوردن است. پوست موز شیرینی خود میوه موز را ندارد اما هرچه موز رسیده تر باشد پوست آن نیز شیرین تر است.

پوست موز نیز مانند میوه آن سرشار از پتاسیم، منیزیم، فیبر و تریپتوفان است. میزان فیبر موجود در پوست موز بسیار بیشتر از فیبر موجود در خود میوه است. پوست موز همچنین محتوی «لوتئین» است که این ماده یک آنتی اکسیدان تقویت کننده بینایی است و از چشم در مقابل تابش اشعه ماوراء بنفش و رادیکال های آزاد محافظت می کند.


خطرات زیاده روی در مصرف موز

اگرچه موز سرشار از موادمغذی است و فواید بسیاری برای بدن دارد اما مانند هر خوردنی دیگر میانه روی در مصرف آن ضروری است چون خوردن همزمان چند عدد موز در یک وعده سبب سردرد و بی خوابی می شود.

موز به ویژه وقتی خیلی رسیده باشد، محتوی اسیدهای آمینه ای است که باعث گشاد شدن رگ ها و درنتیجه سردرد می شوند. ماده تریپتوفان نیز که به افزایش خلق کمک می کند اگر زیاد از حد وارد بدن شود می تواند باعث خواب آلودگی شود.

خاصیت شل کننده عضلانی منیزیم در کنار خواص دیگر این میوه نیز می تواند خطراتی را به همراه داشته باشد.

موز یک میوه قندی است که زیاده روی در خوردن آن سبب پوسیدگی دندان می شود. این میوه همچنین به دلیل نداشتن چربی و پروتئین، نمی تواند یک وعده غذایی کامل یا یک تغذیه مناسب و کامل پس از ورزش کردن باشد.

با این حال موز تنها وقتی خطرناک است که در خوردن آن زیاده روی شود. اگر در روز بیش از ۱۰ عدد موز خورده شود بدن با خطر انباشت حجم بالای ویتامین و املاح معدنی روبرو می شود.

مصرف بیش از حد پتاسیم نیز منجر به بروز عارضه ای موسوم به «هایپرکالمی» می شود. منظور از هایپرکالمی افزایش سطح خونی یون پتاسیم در بدن است.

علایم این عارضه شامل ضعف عضلانی، فلج مقطعی و نامنظمی ضربان قلب می شود. اگرچه این عارضه بسیار خطرناک است اما تنها هنگامی بروز می کند که در یک مدت زمان کوتاه حدود ۴۳ عدد موز خورده شود.

جذب بیش از ۵۰۰ میلی گرم ویتامین B۶ در روز نیز به اعصاب دست و پا آسیب می رساند. البته نگران نباشید چون برای این که حجم ویتامین B۶ در خون شما به این میزان برسد باید هزاران عدد موز بخورید. بهتر است پیش از خوردن موز به دلیل اینکه ممکن است پوست آن آلوده به آفت کش ها باشد، آن را خوب بشوئید.


ناگفتی هایی از قدیمی ترین میوه جهان

موز نخستین میوه شناخته شده در جهان است. باستان شناسان شواهدی را از کاشت موز در گینه نو یافته اند که قدمت آن به ۸۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح می رسد.

موز اغلب در مناطق استوایی و قسمت های نیمه حاره ای آفریقا، آسیا، آمریکا و همینطور جزایر قناری و استرالیا کشت می شود.

موز روی درخت نمی روید بلکه گیاه موز جزو درختچه های ماندگار محسوب می شود. خود میوه موز نیز از دسته توت ها محسوب می شود.

نام اصلی خوشه موز دسته و واحد تکی آن انگشت است.

تقریبا تمام موزهایی که در بازار به فروش می رسند تنها از یک نوع موز با عنوان درختچه موز «کاوندیش» که بومی جنوب آفریقاست پرورش یافته اند.

در جهان ۵۰ نوع شناخته شده موز وجود دارد.

قسمت اعظم موز تولید شده در جهان به مصرف تولیدکنندگان محلی می رسد و تنها ۱۵ درصد از آن صادر می شود.

هند در تولید موز پیشرو است و به تنهایی ۲۳ درصد از موز جهان را تولید می کند.

منبع:پرشین پرشیا

زمان طلایی درمان بیماری اوتیسم را از دست ندهید

بیماری اوتیسم (درخودماندگی) یکی از بیماری های جدی گروه بیماری های رشدی اختلالات طیف اوتیسم بوده که در اوایل دوره کودکی (معمولا قبل از ۳ سالگی) ظاهر می شود.

نبض ما – بیماری اوتیسم با تاثیر بر روی مغز کودک، رفتارهای اجتماعی و مهارت ارتباط برقرار کردن را مختل می کند. هرچند علایم و شدت بیماری اوتیسم در افراد مختلف، متفاوت است، اما همه انواع اوتیسم برتوانایی برقراری ارتباط با دیگران توسط کودک، تاثیر می گذارد.


بیماری اوتیسم

کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می سازد.


اگر چه علت اصلی بیماری اوتیسم کاملا شناخته شده نیست، اما در سال های اخیر تحقیقات و مطالعات بسیاری در زمینه بیماری اوتیسم صورت گرفته است که تأکید زیادی بر منشاء زیست شناختی و عصب شناختی این بیماری در مغز دارد.


بیماری اوتیسم

اگر چه تا به حال ژن خاصی که مربوط به بیماری اوتیسم باشد شناخته نشده است.


علائم اوتیسم چیست ؟

افراد مبتلا به اوتیسم معمولاً حداقل نصف علائمی را که در زیر عنوان شده است نشان می دهند. این نشانه ها از خفیف تا شدید متغیر هستند:


  • – اصرار به یکسانی داشته و در مقابل تغییر مقاوم هستند.

  • – مشکلات شدید تکلمی دارند.

  • – در بیان نیازها مشکل دارند و از اشارات و حرکات به جای کلمات استفاده می کنند.

  • – اغلب از ضمایر استفاده معکوس می کنند، به جای استفاده از ” من” از ” تو” استفاده می کنند.

  • – کلمات و یا جملات دیگران را تکرار می کنند.

  • – خنده و گریه بی دلیل دارند و یا بدون علت مشخص نگران و مضطرب می شوند.

  • – قشقرق به پا می کنند و به دلایلی که برای دیگران آشکار نیست شدیدا پریشان می شوند.

  • – قادر نیستند با دیگران رابطه برقرار کنند.

  • – دوست ندارند در آغوش گرفته شوند و یا دیگران را در بغل گیرند.

  • – تماس چشمی ندارند یا تماس چشمی آنها اندک است.

  • – به روش آموزش معمول پاسخ نمی دهند.

  • – با اسباب بازی، درست بازی نمی کنند.

  • – چرخیدن و تاب خوردن را خیلی دوست دارند.

  • – احساس درد کمتر یا بیشتر از حد دارند.

  • – از خطرات نمی ترسند.

  • – پر تحرک یا کم تحرک هستند.

  • – به صحبت ها و یا صداها پاسخ نمی دهند به طوری که به نظر می آید ناشنوا هستند اگر چه حس شنوایی سالمی دارند.

  • – اغلب ناتوانی هوشی دارند.


نشانه ها و آزمایشات

اگر نوزاد شما دچار مشکلات زیر بود، حتما او را نزد پزشک ببرید:


  • در ۱۲ ماهگی، هنوز چیزی نمی گوید (منظور گفتن همان کلمات ناواضح است).
  • در ۱۲ ماهگی، اشاره نمی کند و یا “بای بای” نمی کند.
  • در ۱۶ ماهگی، یک لغت هم نمی گوید.
  • در ۲۴ ماهگی، دو لغت نمی گوید.
  • از دست دادن تکلم و یا مهارت های اجتماعی در هر سنی

علت بیماری اوتیسم

بیماری اوتیسم ممکن است علل مختلفی داشته باشد که برخی از علل مهم آن عبارتند از:


اختلالات عصبی

اگر چه اوتیسم نتیجه غیر طبیعی واکنش سیستم عصبی است و علل زیادی دارد، اما باید گفت که علت این گونه ناهنجاری در سیستم عصبی، در اغلب موارد ناشناخته است. یافته های تحقیقی نشان دهنده یک مولفه قوی ژنتیکی در بروز بیماری اوتیسم است. به احتمال زیاد، عوامل محیطی، ایمونولوژیک و متابولیکی هم، بر توسعه و پیشرفت اختلال اوتیسم تاثیر می گذارند.


نقص ژنتیکی

احتمالا ژن تک یا نقص ژنتیکی می تواند باعث بروز بیماری اوتیسم شود. محققان معتقدند که ژن های مختلفی وجود دارند که ممکن است خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهند.


در خانواده هایی که دارای یک کودک مبتلا به اوتیسم هستند، احتمال داشتن کودک دیگری با اوتیسم، بیشتر است. همخوانی اوتیسم در دوقلوهای همسان قابل توجه است. مطالعات نشان داده است که بستگان درجه اول کودکان مبتلا به اوتیسم هم با افزایش خطر اختلالات طیف اوتیسم، همراه هستند.


وضعیت های پزشکی

در برخی از کودکان اوتیسمی، بیماری اوتیسم با یک وضعیت پزشکی مرتبط است. از جمله اختلالات متابولیکی (فنیل کتونوری بدون درمان،)، عفونت های مادرزادی (سرخچه، سیتومگالوویروس، توکسوپلاسموز)، اختلالات ژنتیکی، اختلالات مغزی رشد (میکروسفالی، ماکروسفالی، دیسژنز مغزی) و عصب شناختی اختلالات بعد از تولد (انسفالوپاتی سرطانی، مننژیت باکتریایی).


این اختلالات پزشکی به تنهایی باعث ایجاد اوتیسم نمی شود، زیرا اکثر کودکان مبتلا به این بیماری ها، اوتیسم ندارند اما می توانند دربروز آن موثر باشند.


عوامل محیطی

عوامل دیگری مانند عوامل محیطی ممکن است با عوامل ژنتیکی ارتباط پیدا کرده و باعث ایجاد خطر ابتلا به اوتیسم شود.


تروما احساسی

بعضی از محققان معتقدند که آسیب های عاطفی در سنین اولیه، به خصوص رفتار بد والدین ممکن است که سبب بروز اوتیسم شود. اما بسیاری از محققان این نظریه را رد کرده اند.


واکسن ها

اخیرا تحقیقاتی در مورد ارتباط بین واکسن و اوتیسم انجام شده است و به نتیجه قطعی نرسیده اند.


اما بعضی از داروهای چندتایی آنفلوانزای خوکی و برخی دیگر از واکسن ها ممکن است خطر بروز بیماری اوتیسم را در کودک افزایش دهد.


بیماری اوتیسم درمان پذیر است

علائم بیماری اوتیسم معمولا از ۹ ماهگی قابل تشخیص است اما در ۳-۲ سالگی کاملا مشخص می شود مگر در موارد بسیار خفیف که ممکن است بیماری اوتیسم در نوجوانی یا جوانی تشخیص داده شود. علائم بیماری اوتیسم در ۳ حوزه ارتباط، کلام و علایق و رفتارهای تکراری دیده می شود.


تزریق واکسن آنفلونزا


متاسفانه والدین برخی از کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم واقعیت را انکار می کنند چون پذیرش این موضوع سخت است اما با این کار فقط کودکشان را از دوران طلایی درمان محروم می کنند؛ در صورتی که در بیماری اوتیسم اگر آموزش های لازم، به موقع به کودک در سن طلایی داده شود، احتمال طبیعی تر شدن رفتارها وجود دارد.


وقتی مهارت ها شکل پیدا کرد، دیگر نمی توان آن را تغییر داد. سن طلایی درمان بیماری اوتیسم تا قبل از ۵ سالگی است. هر چه در سن پایین تری بیماری اوتیسم تشخیص داده و بازتوانی ها شروع شود، احتمال طبیعی شدن بیشتر است اما باید بپذیریم که کودکان مبتلا به بیماری همیشه تا حدودی با سایر همسالان خود متفاوت هستند.


اگر کودک از طرف شما و یا دکتر مخصوص خود مظنون به بیماری اوتیسم باشد به هر حال بایستی توسط شخصی که در زمینه بیماری اوتیسم تخصص دارد معاینه دقیق شود. ممکن است این فرد یک روانشناس، روانپزشک و یا یک متخصص رشد اطفال باشد.


منشاء بیماری اوتیسم

اوتیسم، اختلال پیچیده ای است که دارای سه مشخصه اصلی است:


  • – مشکل در تعاملات اجتماعی

  • – اختلال در ارتباطات کلامی و غیر کلامی

  • – الگوی رفتار تکراری با بازخورد محدود


البته، علاوه بر این موارد، علائم دیگری در مورد بیماری اوتیسم وجود دارد که این بیماری را بیشتر برجسته می کند. اکثر افراد مبتلا به اوتیسم، در استفاده از زبان، ایجاد روابط، تفسیر مناسب و پاسخگویی به دنیای اطراف، دچار مشکل هستند.


اوتیسم، نوعی اختلال رشد است که از دوران کودکی آغاز می شود. اگر چه تشخیص اوتیسم ممکن است تا زمانی که کودک به سن پیش دبستانی یا مدرسه نرسیده باشد، مشکل باشد، اما گاهی اوقات، علائم و نشانه های اوتیسم ممکن است از ۱۲ تا ۱۸ ماهگی کودک، آشکار شود. ویژگی های رفتاری اوتیسم تقریبا از ۳ سالگی کودک، همیشه مشهود است.


تاخیر زبان در سال های پیش دبستانی (زیر ۵ سال) معمولا یکی از نشانه های بروز بیماری در کودکان مبتلا به اوتیسم است. کودکان مبتلا به اوتیسم عموما در سن ۴ تا ۵ سالگی، با مشکلات رفتاری مواجه بوده و در سن بزرگسالی، دچار مشکلات اجتماعی هستند.


اختلال اوتیسم همچنان می تواند در طول عمر فرد با او همراه باشد. اگرچه بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم، قادر به یادگیری و تغییر رفتار خود هستند.


کارشناسان هنوز در مورد تمام علل و منشاء بیماری اوتیسم به اتفاق نظر نرسیده اند. به احتمال زیاد، علل متعددی باعث بروز بیماری اوتیسم می شود، از جمله، عوامل زیست محیطی، بیولوژیکی و ژنتیکی. اما باید گفت که منشاء بیماری اوتیسم، در واقع موارد ژنتیکی است.


این موضوع روشن است که، ژن ها نقش مهمی در پیشرفت بیماری اوتیسم دارند. طبق تحقیقات انجام شده مشخص شده است که، دوقلوهای یکسان، نسبت به دو قلوهایی که از لحاظ ژنتیکی یکسان نیستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری اوتیسم هستند.


در خانواده ای که کودک آن ها مبتلا به اوتیسم است، در صورت بارداری، احتمال تولد فرزند دیگری با اختلال اوتیسم، حدود ۵ درصد است.


گاهی والدین یا سایر بستگان کودک مبتلا به اوتیسم، دارای اختلالات اجتماعی خفیفی مانند رفتارهای تکراری و مشکلات اجتماعی یا ارتباطی، هستند که بسیار شبیه اوتیسم است. تحقیقات نشان داده است که برخی از اختلالات عاطفی (مانند افسردگی ) اغلب در خانواده هایی دیده می شود که کودک مبتلا به اوتیسم دارند.


محققان، پیوند و ارتباط زیادی را بین ژن غیر طبیعی و اوتیسم، کشف کرده اند. دانشمندان معتقدند که یک ژن معیوب ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به اوتیسم شود.


عوامل دیگری هم وجود دارند که ممکن است باعث بیماری اوتیسم شوند، مانند عدم تعادل شیمیایی، ویروس ها یا مواد شیمیایی و یا کمبود اکسیژن در هنگام تولد. اما به طور کلی می توان گفت که منشاء بیماری اوتیسم در واقع عامل ژنتیکی است.


انواع بیماری اوتیسم

بیماری اوتیسم از خفیف تا پیشرفته در چهارنوع مختلف دسته بندی می شود و در واقع فرم های مختلفی ازاین اختلال وجود دارد. چهار نوع اصلی از بیماری اوتیسم در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، مشخص شده است.


اختلال اوتیسم کلاسیک

این نوع از اوتیسم، ازشدیدترین نوع اوتیسم است که به آن، اوتیسم اولیه زودرس یا سندرم نوزادان هم می گویند. یکی از علائم مهم این نوع اوتیسم، عدم پاسخ به انواع محرک ها و یا صدای والدین است که معمولا نشانه های آن از ۳ سالگی شروع می شود.


سندرم اسپرگر

این نوع از اوتیسم شامل اختلال تخریب دوران کودکی، مشکل در ارتباطات اجتماعی و اختلال رشد فراگیر است که به عنوان اوتیسم غیرمعمول هم شناخته می شود.


در سندرم اسپرگر، کودکان مبتلا، معمولا در ارتباط برقرار کردن با اطرافیان دچار مشکلاتی هستند.


سندرم رت

سندرم رت، به عنوان نوعی دیگر از ناهنجاری اوتیسم در نظر گرفته می شود که در افراد مونث بیشتر است. نشانه ها و مشخصه های این نوع از اوتیسم شامل تکرار رفتار و یا موارد کلامی است.


اختلال رشد فراگیر

در این نوع اختلال، فرد مبتلا، در رشد مهارت های فردیی و اجتماعی دچار تاخیر و اختلال است. از دیگر مشخصه های این اختلال، ناهنجاری در قوای جسمی، روحی و کلامی است.


درمان بیماری اوتیسم

دارو درمانی

دارو برای جلوگیری از خشم، عصبانیت، مشکلات حواس، بیش فعالی، مشکلات خوب، بی پروا بودن، زودرنج بودن و زود عصبانی شدن، به کار می رود.


تجزیه رفتار کاربردی (ABA)

برای تقویت مهارت های مختلف کاربرد دارد. این برنامه در منزل کودک صورت می گیرد.


درمان و تدریس به کودک اوتیسمی

در این روش به کودک با استفاده از عکس ها نشان می دهند که چه کارها و مهارت هایی را باید انجام دهد.


صحبت درمانی

در این روش با کودک خیلی واضح و روشن حرف می زنند. ممکن است ساعت ها طول بکشد تا بتوان یک جمله را به کودک یاد داد.


معالجه حسی و بینایی

بهترین درمان، مجموع تمامی درمان های بالا می باشد.


رژیم غذایی

برخی از بچه های اوتیسمی، مایل به رژیم فاقد گلوتن و یا فاقد کازئین می باشند. گلوتن در گندم، جو و چاودار است.


سبوس گندم

کازئین در شیر، پنیر و دیگر محصولات لبنی هم یافت می شود.


هیچ بررسی نشان نداده است که تغییر رژیم غذایی، اثر مثبتی بر روی این کودکان داشته باشد. اما کودک باید یک رژیم متعادل داشته باشد و به مقدار کافی انرژی و مواد مغذی دریافت کند.

منبع:نبض ما

درمان خانگی کمر درد


زنجبیل

ریشه زنجبیل برای می‌تواند به درمان کمر درد شما کمک کند زیرا حاوی ترکیبات ضدالتهاب می‌باشد.


کمر درد

مقداری خمیر زنجبیل را با روغن اوکالیتوس اضافه کنید و در ناحیه آسیب‌دیده قرار دهید.

روش دیگر برش ۴ تا ۶ تکه نازک از ریشه تازه زنجبیل و قرار دادن آن در یک و نیم فنجان آب و سپس به مدت ۱۰ الی ۱۵ دقیقه حرارت کم بدهید و سپس اجازه دهید سرد شود و سپس به آن عسل اضافه کنید و ۳ بار در روز تا زمانی که بهبود پیدا کنید بنوشید.

شما همچنین می‌توانید یک چای گیاهی با یک و نیم قاشق چای‌خوری پودر فلفل سیاه و پودر زنجبیل درست کنید و مصرف کنید.


برگ ریحان

برگ‌های ریحان نیز می‌توانند به درمان درد کمر شما کمک کنند.

اضافه کردن ۱۰ برگ ریحان به یک فنجان آب و جوشاندن آن تا زمانی که نصف آب بخار شود.

سپس اجازه دهید سرد شود و مقداری نمک به آن اضافه کنید.

برای دردهای خفیف یک‌بار در روز و برای دردهای شدید دو بار در روز بنوشید.


ماساژ با روغن گیاهی

ماساژ پشت خود با روغن گیاهی می‌تواند به عضلات شما کمک کند و درد را از بین ببرد.

روغن‌های گیاهی مانند روغن اکالیپتوس، روغن بادام، روغن‌زیتون و روغن نارگیل می‌باشد.

مقداری روغن را برای درمان کمر درد حرارت دهید و سپس با آن به‌آرامی کمر خود را ماساژ دهید.


سیر

سیر یکی دیگر از مواد تشکیل‌دهنده‌ای است که می‌تواند به کمر درد شما کمک کند.

هرروز معده خالی ۲ تا ۳ حبه سیر بخورید.

همچنین می‌توانید پشت خود را با روغن سیر ماساژ دهید و بعد از مدت با آب گرم حمام کنید.


گندم

گندم دارای ترکیباتی است که اثر ضد درد دارد و می‌تواند برای درمان کمر درد شما مفید باشد.

یک‌مشت گندم را در آب به مدت یک‌شب بگذارید خوب خیس بکشد.

در هنگام صبح و دانه‌های گندم را با گشنیز به‌خوبی مخلوط‌کنید و سپس به یک فنجان شیر اضافه کنید و چند دقیقه صبر کنید غلیظ شود.

از این مخلوط دو بار در روز بنوشید تا وضعیت شما بهبود پیدا کند.


یخ

یخ می‌تواند درد و تورم را به‌سرعت کاهش دهد، اگر یخ در نبود می‌توانید از سبزیجات یخ‌زده استفاده کنید.

یک‌کاسه یخ خردشده را در یک پلاستیک فریز قرار دهید و به مدت ۱۵ دقیقه بر روی منطقه‌ای که درد می‌کند قرار دهید.

این کار را بارها انجام دهید و بین هر دفعه مقداری صبر کنید تا نتیجه بگیرید.

سولفات منیزیم (نمک اپسوم)

نمک اپسوم می‌تواند درد و التهاب را کاهش دهد و به درمان کمر درد کمک کند.

مقداری نمک اپسوم را با آب داغ مخلوط‌کنید و سپس حوله‌ای درون آن قرار دهید و آب حوله را بچکانید و سپس بر روی کمر خود قرار دهید.

همچنین شما می‌توانید سولفات منیزیم را به وان حمام خود اضافه کنید و نیم ساعت درون آن استراحت کنید.


چای بابونه

یک فنجان چای بابونه به شما کمک خواهد کرد تا بافت‌های عضلانی شما شل شود و همچنین می‌تواند علائم مرتبط با کمر درد شمارا نیز از بین ببرد.

یک قاشق غذاخوری گل بابونه را به یک فنجان آب جوش اضافه کنید و به مدت ۱۰ دقیقه صبر کنید.

نوشیدن یک تا سه فنجان در روز از این چای برای درمان کمر درد شما.


شیر

شیر منبع غنی از کلسیم می‌باشد که برای داشتن استخوان‌های قوی و عضلات سالم ضروری است و می‌تواند به کاهش و پیشگیری از کمر درد شما کمک کند.

به‌طور منظم شیر بنوشید و می‌توانید برای شیرین کردن آن عسل نیز اضافه کنید.


نکات پایانی

اگر دچار اضافه‌وزن هستید، وزن خود را کاهش دهید می‌توانید با یک رژیم غذایی خوب یا وزش سبک مانند پیاده‌روی این کار را انجام دهید.

اگر سیگار می‌کشید آن را ترک کنید زیرا سبب پوکی استخوان و از بین رفتن غضروف‌های شما می‌شود.

هنگامی‌که دچار کمر درد می‌شوید به مدت ۳۰ دقیقه دراز بکشید و یا ۲۰ دقیقه بر روی یک صندلی بنشینید.

برای تقویت کمر خود می‌توانید از حرکات ورزشی کشیشی یا ورزش یوگا استفاده کنید

منبع:دکتر بخشنده

9 غذایی که به کاهش حالت تهوع کمک می کنند

برخی خوراکی ها دارای خواص و ترکیباتی هستند که به کاهش حالت تهوع کمک می کنند. مثلا غذاهایی که نشاسته بالایی دارند به جذب اسید معده کمک کرده و حالت تهوع را کم می کنند.

9 غذایی که به کاهش حالت تهوع کمک می کنند


1-سیب

کمی فیبر می تواند در از بین بردن حالت تهوع (با خروج مواد شیمیایی از بدن) نقش موثری داشته باشد، اما خوردن بیش از اندازه آن در یک وعده ممکن است حالتان را بدتر کند. در طول روز از مواد پر فیبر مانند یک سیب (سیب گالا انتخاب خوبی است) و یکی از سبزیجات خام و ترد به عنوان میان وعده استفاده کنید. اگر در هضم سیب مشکل دارید از پوره یا پخته و یا آب آن استفاده کنید.

2-کراکر (بیسکوئیت های ترد)

مواد غذایی غنی از نشاسته (مثل نان، نان تست و کراکر نمکی) به جذب اسید معده کمک کرده و حالت تهوع معده را تسکین می دهند. همیشه مقداری کراکر در کنار تخت خود داشته باشید. خوردن مقدار کمی از آن قبل از اینکه از رختخواب خارج شوید به کاهش حالت تهوع صبحگاهی کمک می کند.

3-زنجبیل

از گذشته های دور از زنجبیل در درمان حالت تهوع، معده درد و اسهال استفاده می شد. در طب سنتی چین بیش از 2000 سال است که از زنجبیل برای درمان بسیاری از مشکلات گوارشی استفاده می کنند. هنوز بدرستی مشخص نیست زنجبیل چطور این کار را انجام می دهد اما بنظر می رسد ماده فعالی مثل جینجرول بر سیستم عصبی مرکزی و گوارشی تاثیر بگذارد.

کپسول های حاوی زنجبیل برای کاهش تهوع و استفراغ ساخته شده اند. حتی می توانید یک فنجان چای زنجبیل، نوشیدنی زنجبیل (برخی از مردم ادعا می کنند اگر خنک باشد موثرتر خواهد بود)، شیرینی یا آبنبات زنجبیلی و یا ترشی زنجبیل میل کنید.


4-آب

چند جرعه آب خالص آب بدن را حفظ می کند و از سردردی که گاها با حالت تهوع همراه است پیشگیری می کند. ابتدا تدریجا با نوشیدن مقدار کمی آب آغاز کنید تا جایی که فکر کنید می توانید میزان بیشتری بنوشید.

5-مغز ها

کمبود پروتئین موجب وخیم تر شدن حالت تهوع می شود. بنابراین باید به دنبال غذاهای پر پروتئین مثل مغزها یا کره بادام زمینی (اگر حساسیت ندارید)، باشید که راحت تر هضم می شوند. این مواد غذایی انرژی از دست رفته را به شما باز می گردانند و حالت تهوع را پس می زنند.

6-آب مرغ

سوپ مرغ در مواقع سرما خوردگی حال شما را خوب می کند، اما وقتی حالت تهوع داشته باشید غذای سنگینی محسوب می شود، در عوض می توانید از آب مرغ برای کاهش علائم تهوع استفاده کنید. هرچقدر آب مرغ کم چرب تر باشد بهتر است. آب مرغ هایی که از عصاره مرغ تهیه شده اند بهترند زیرا راحت آماده می شوند و احتمال خراب شدنشان کم است.

7-نوشیدنی های ورزشی

بیشتر نوشیدنی های ورزشی حاوی الکترولیت های سدیم و پتاسیم هستند تا به ورزشکاران کمک کنند مواد مغذی از دست رفته را بازیابی کنند. حتی اگر ورزشکار نباشید این نوشیدنی ها به افراد مبتلا به حالت تهوع کمک می کند احساس بهتری داشته باشند.

8-موز

اگر حالت تهوع شما همراه کمبود آب بدن باشد یا اگر دچار استفراغ شده اید این میوه را به عنوان میان وعده انتخاب کنید. موز در بازیابی میزان پتاسیم بدن که اغلب در اثر اسهال و استفراغ پدید می آید نقش موثری دارد. وقتی فرد پس از این مشکلات برای غذا خوردن آماده شد، پزشکان به او پیشنهاد می دهند که رژیم غذایی سبک داشته باشد. این رژیم شامل غذاهای نرم، با فیبر کم، بدون ادویه و پخته است. علاوه بر این به پیشنهاد پزشکان غذاهای چرب و سرخ شده، غلات سبوس دار که فیبر بالایی دارند و همچنین داروهای آسپرین و ایبوپروفن در این رژیم باید پرهیز شوند.

9-برگ های نعناع

تنها وجود یک ماده معطر و طراوت بخش برای بهتر شدن حالتان کافی است، اما جویدن نعناع تازه یا نوشیدن یک لیوان چای نعناع درمان موثری برای حالت تهوع محسوب می شود. نعناع خاصیت آرام بخشی و بی حس کنندگی دارد و با شل کردن عضلات معده، تجزیه چربی ها و غذاها توسط صفرا را تسریع می کند؛ در نتیجه غذا به سرعت از معده عبور خواهد کرد. در برخی مطالعات پیشنهاد شده که رایحه روغن نعناع نیز به کاهش حالت تهوع کمک می کند.

منبع:بهپو

پولیپ های معده معمولا علامتی ندارند

پولیپ های معده توده های سلولی هستند که روی دیواره داخلی معده تشکیل می شوند. پولیپ های معده به ندرت بروز می کنند.

آندوسکوپی معده



معمولا پولیپ های معده علامتی ندارند و در اغلب موارد، زمانی که پزشک به دلیل دیگری معده شما را معاینه و بررسی می کند، معلوم می شوند.


بیشتر پولیپ های معده سرطانی نمی شوند، اما برخی از آن خطر ابتلا به سرطان معده را در آینده افزایش می دهند.


به همین دلیل هم برخی از پولیپ های معده از بدن خارج می شوند و برخی دیگر نیازی به درمان ندارند.


نشانه های پولیپ معده چیست؟


پولیپ های معده معمولا علامتی ندارند. اما وقتی که یک پولیپ بزرگ می شود، زخم های باز روی سطح آن ایجاد می شوند. به ندرت ممکن است پولیپ معده، دریچه بین معده و روده باریک (دریچه پیلور) را ببندد.


اگر شما پولیپ معده داشته باشید، ممکن است علائم زیر را مشاهده کنید:


  • بروز درد یا سوزش موقع فشار دادن معده (شکم)

  • خونریزی معده

  • کم خونی


کی نزد پزشک برویم؟


اگر دچار هر نوع علامت دائمی هستید که شما را نگران می کند، به پزشک متخصص گوارش مراجعه کنید.


درمان عفونت ناشی از هلیکو باکتر پیلوری معده با آنتی بیوتیک ها، پولیپ های هیپرپلاستیک را از بین می برد و از عود مجدد پولیپ ها جلوگیری می کند

علل ایجاد پولیپ معده کدامند؟

پولیپ های معده در اثر ورم (التهاب) و سایر آسیب های دیواره داخلی معده تشکیل می شوند.


شایع ترین انواع پولیپ های معده عبارتند از:


1- پولیپ های هیپرپلاستیک: این پولیپ ها در واکنش به التهاب مزمن سلول های دیواره داخلی معده تشکیل می شوند.


پولیپ های هیپرپلاستیک در افراد مبتلا به ورم معده (گاستریت) بیشتر شایع هستند که این مسئله می تواند مربوط به هلیکوباکترپیلوری باشد. هلیکو باکتر پیلوری یک نوع باکتری است که دیواره داخلی معده را دچار عفونت می کند.


بیشتر این پولیپ ها منجر به سرطان معده نمی شوند، اما پولیپ های هیپرپلاستیکی که قطر آنها بیش از 2 سانتیمتر است، بیشتر احتمال دارد سرطانی شوند.


2- پولیپ های غدد معده: این پولیپ ها از سلول های غده ای موجود در دیواره داخلی معده شکل می گیرند. اگر این نوع از پولیپ های معده در افراد مبتلا به یک سندرم ارثی نادر به نام آدنوماتوز پولیپوز خانوادگی (familial adenomatous polyposis) وجود داشته باشند، بایستی با عمل جراحی برداشته شوند، زیرا می توانند سرطانی شوند.


سرطان معده

این پولیپ ها در افرادی که به طور مرتب از برخی داروهای کاهش دهنده اسید معده (داروهای بازدارنده پمپ پروتون) استفاده می کنند، شایع هستند.


وجود این پولیپ ها در این افراد جای نگرانی ندارد، مگر اینکه قطر آنها بیش از یک سانتیمتر باشد.


خطر سرطانی شدن این پولیپ های بزرگ خیلی کم است، ولی برخی پزشکان توصیه می کنند که بیمار مصرف این نوع از داروهای معده را قطع کندد و یا پولیپ ها را از بدن درآورد و یا هر دو کار را انجام دهد.


3- آدنوم: آدنوم ها نیز از سلول های غده ای دیواره داخلی معده شکل می گیرند. شیوع این نوع از پولیپ های معده کمتر از بقیه انواع آن است، ولی احتمال سرطانی شدن آن ها بیشتر است.


آدنوم ها با ورم معده و بیماری آدنوماتوز پولیپوز خانوادگی ارتباط دارند.


چه عواملی بروز پولیپ معده را افزایش می دهند؟


1- سن: پولیپ های معده در افراد 50 ساله و مسن تر، بیشتر بروز می کنند.

2- عفونت باکتریایی معده: باکتری هلیکوباکترپیلوری از علل شایع بروز ورم معده است که باعث بروز پولیپ های هیپرپلاستیک و آدنوم می شود.


3- بیماری آدنوماتوز پولیپوز خانوادگی: این سندرم نادر ارثی، خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ و سایر بیماری ها از جمله پولیپ معده را افزایش می دهد.


4- برخی داروها: مصرف طولانی مدت داروهای بازدارنده پمپ پروتون باعث بروز پولیپ های غدد معده می شود. این داروها برای درمان بیماری ریفلاکس معده (برگشت اسید معده به مری) به کار می روند.


آندوسکوپی معده

چه آزمایشاتی پولیپ معده را مشخص می کنند؟


1- آندوسکوپی معده: برای مشاهده داخل معده توسط پزشک


2- نمونه برداری از بافت معده: پزشک می تواند در طی آندوسکوپی، نمونه ای از بافت معده را بردارد و در آزمایشگاه بررسی کند.


پولیپ معده چطور درمان می شود؟


روش درمانی بستگی به نوع پولیپ معده دارد که عبارتند از:


پولیپ های کوچک که آدنوم نیستند: نیازی به درمان ندارند. این پولیپ ها معمولا علامتی ندارند و به ندرت سرطانی می شوند. ممکن است پزشک برای کنترل پولیپ های معده، هر چند مدت یک بار آندوسکوپی معده را برای شما انجام دهد.


پولیپ هایی که بزرگ می شوند و یا علامتی ایجاد می کنند، باید از بدن خارج شوند.


پولیپ های بزرگ معده: از بدن برداشته می شوند. بیشتر پولیپ های معده در طی آندوسکوپی از بدن خارج می شوند.


آدنوم ها: معمولا در طی انجام آندوسکوپی، از بدن خارج می شوند.



پولیپ های مربوط به بیماری آدنوماتوز پولیپوز خانوادگی: از بدن خارج می شوند، زیرا می توانند سرطانی شوند.


درمان عفونت هلیکوباکترپیلوری


اگر شما دچار ورم معده ناشی از هلیکوباکترپیلوری باشید، پزشک برای درمان شما، داروهای آنتی بیوتیک را تجویز خواهد کرد.


درمان عفونت ناشی از هلیکو باکتر پیلوری با آنتی بیوتیک ها، پولیپ های هیپرپلاستیک را از بین می برد و از عود مجدد پولیپ ها جلوگیری می کند.


ممکن است برای از بین بردن هلیکوباکترپیلوری نیاز باشد چند هفته و یا چند ماه داروهای آنتی بیوتیک تجویز شده توسط پزشک را مصرف کنید.

منبع:دکترمان

9 راه حل طبیعی برای کنترل فشار خون سلامت نیوز: 9 راه حل طبیعی برای کنترل فشار خون


سبک زندگی نقش بسیار مهمی در کنترل و پایین آوردن فشار خون شما ایفا می کند که در ادامه به مهم ترین آنها اشاره می شود

اگر به تازگیفشار خون بالای شما تشخیص داده شده است، 10 راه برای تغییر سبک زندگی به شما پیشنهاد می کنیم که با کمک آنها می توانید فشار خون خود را پایینتر بیاورید و از خطر بیماری قلبی بکاهید.

9 راه حل طبیعی برای کنترل فشار خون

1.وزن خود را کاهش دهید و مراقب سایز دور کمر خود باشید

هرچه وزن افزایش یابد فشار خون هم افزایش می یابد. حتی کاهش وزنی در حدود 10 پوند (حدود 4.5 کیلوگرم) می تواند به کاهش فشارخون شما کمک کند. هرچه وزن بیشتری کم کنید فشار خون شما پاینتر می آید. بهعلاوه کاهش وزن باعث افزایش تاثیر داروهای فشار خون می شود. شما ب کمک پزشکتان می توانید میزان وزن ایده آل خود را محاسبه کنید و راهی برای رسیدن به آن طراحی کنید.

به جز میزان وزن باید حواستان به اندازه دور کمرتان هم باشد. جالب است که اگر این اندازه زیاد باشد خطرفشار خون بالا بیشتر می شود. به طور کلی این افراد در معرض خطر بیشتری برای فشار خون بالا هستند:

مردان با دور کمر بالای 102 سانتی متر (40 اینچ)
زنان با دور کمر بالای 88 سانتیمتر (35 اینچ)
مردان آسیایی با دور کمر بالای 90 سانتیمتر (36 اینچ)
زنان آسیایی با دور کمر بالای 80 سانتیمتر (32 اینچ)


2.مرتب ورزش کنید

فعالیت فیزیکی مرتب یعنی حداقل 60-30 دقیقه فعالیت در بیشتر روزهای هفته می تواند فشار خون شما را 9-4 میلیمتر جیوه پایینتر بیاورد. طولی نمی کشد که تاثیر این مسئله را احساس می کنید. اگر تا کنون غیر فعال بودید با افزایش فعالیت ظرف چند هفته می توانید فشار خون خود را کاهش دهید.

اگر فشار خون شما هنوز بالا نیست ولی در مرز است یعنی فشار سیستولیک بین 139-120 و فشار دیاستولیک بین 89-80 دارید ورزش می تواند به شما کمک کند تا از پیشرفت به سمت فشار خون بالا دورتر بمانید.

حتی اگر مبتلا به فشار خون بالا شده اید هم ورزش می تواند فشار خون شما را به سطح کم خطرتری برساند. درباره طراحی یک برنامه ورزشی مناسب با پزشک خود مشورت کنید تا محدودیتهای فعالیتی خود را بشناسید. حتی 10 دقیقه فعالیت ملایم مانند پیاده روی ویا نرمش استقامتی سبک کمک کننده است.

3. رژیم غذایی ضد فشار خون داشته باشید

رژیم غذایی ای که شامل غلات کامل، میوه ها، سبزیجات و لبنیات کم چرب باشد و چربیهای اشباع شده و کلسترول ناچیزی داشته باشد می تواند فشار خونن شما را تا 14 میلیمتر جیوه پایین بیاورد. به این برنامه غذایی رژیم ضد فشار خون یا (DASH) گفته می شود.

این که عادات غذایی خود را تغییر دهید مسلما کار راحتی نیست اما این نکته ها به شما کمک می کنند:

برای یک هفته هرچه که می خورید را بنویسید. با این کار می توانید به عادات غذایی خود پی ببرید و از آینکه چه می خورید، چه مقدار می خورید، چه زمانی و چرا می خورید آگاه شوید.

پتاسیم بیشتری مصرف کنید. افزایش پتاسیم مصرفی می تواند تاثیر سدیم بر فشار خون را کاهش دهد. بهترین منبع پتاسیم بیشتر میوه و سبزیجات هستند تا مکملها. در مورد میزان مناسب پتاسیم برای خود با پزشکتان مشورت کنید.

خریدار خوبی باشید. قبل از رفتن به خرید حتما لیست تهیه کنید و همانها را بخرید. از خریداری غذاهای ناسالم خودداری کنید. برچسب روی مواد غذایی را بخوانید و حتی وقتی بیرون از خانه غذا می خورید به رژیم سالم خود وفادار بمانید.

به خودتان گاهی تخفیف بدهید.

درست است که رعایت رژیم DASH را در تمام طول زندگی به شما توصیه می کنیم اما این به این معنی نیست که شما مجبور باشید برای همیشه از همه خوراکیهایی که دوست دارید صرف نظر کنید. گاهی اوقات استثنائا می توانید مقدار معقولی از برخی از خوراکیهایی که دوست دارید مصرف کنید. این کار انگیزه شما را در ادامه رژیم سالم بیشتر می کند.


4. سدیم مصرفی خود را کاهش دهید

با کمی کاهش سدیم مصرفی خود می توانید فشار خون را 8-2 میلیمتر جیوه پایین بیاورید. یک فرد بالغ و سالم روزانه به 2400-1500 میلیگرم سدیم نیاز دارد ولی اگر فشار خون شما بالاست کمتر از 1500 میلیگرم در روز سدیم دریافت کنید. برای کاهش سدیم مصرفی خود از این نکات کمک بگیرید:

بررسی کنید که در طول روز چقدر نمک در خوراکیها و نوشیدنیهای مصرفی شما وجود دارد.

موقع خرید برچسبهای غذایی را بخوانید و در صورت امکان محصولات مشابهی را انتخاب کنید که سدیم کمتری داشته باشند.

غذاهای فراوری شده را کمتر استفاده کنید. چیپس آماده، سسها، سوسیس، کالباس و گوشتهای فراوری شده، غذاهای کنسروی و یخ زده حاوی مقدار زیادی سدیم هستند.

نمک به غذا اضافه نکنید. یک قاشق چایخوری معمولی 2300 میلیگرم سدیم دارد. از ادویه های دیگر و گیاهان معطر استفاده کنید و عطر و طعمهای جدید به غذا اضافه کنید تا بتوانید نمک کمتری استفاده کنید.

کار را برای خودتان سخت نکنید. اگر ذائقه شما به شوری عادت کرده ونمی توانید نمک را بلافاصله کنار بگذارید سخت گیر نباشید. می توانید نمک مصرفی را به آرامی و به تدریج کم کنید. با این کار پرزهای چشایی زبان و کام به مرور سازگار می شوند و شما تغییر شدیدی را احساس نخواهید کرد.

5. از ترکیبات تنباکو و سیگار اجتناب کنید

به غیر از همه خطراتی که برای سیگار و تنباکو شناخته شده نیکوتین موجود در آنها فشار خون را حداقل تا یکساعت پس از مصرف بالا نگه می دارد. بنابراین کسانی که در طول روز چند بار سیگار می کشند فشار خونشان دائما بالا می ماند. به علاوه شما باید از افراد سیگاری هم اجتناب کنید. در معرض سیگار دیگران بودن شما را در خطر فشار خون بالا و بیماریهای قلبی قرار می دهد.


6.مراقب کافئین باشید

هنوز در مورد تاثیر کافئین برفشار خون بحث و نظرهای متفاوتی وجود دارد. پس از مصرف قهوه یا سایر نوشیدنیهای کافئین دار فشار خون موقتا افزایش می یابد ولی اینکه این افزایش تا کی باقی می ماند مشخص نیست.

برای اینکه بفهمید کافئین روی فشار خون شما چه تاثیری دارد قبل و نیز نیمساعت بعد از مصرف قهوه یا نوشیدنیهای کافئین دار فشار خون خود را اندازه گیری کنید. اگر 10-5 میلیمتر جیوه افزایش وجود داتشت شما به تاثیر کافئین بر فشار خون حساس هستید. البته چه حساس باشید یا نباشید پزشکان توصیه می کنند که کافئین مصرفی بیشتر از 200 میلیگرم در روز یعنی بیش از حدود دو فنجان قهوه نباشد.


7. استرس را کم کنید

اظطراب و استرس می تواند فشار خون را موقتا افزایش دهد. مدت زمانی را به فکر کردن درباره اینکه چه چیز موجب ایجاد استرس و اظطراب در شما می شود اختصاص دهید و دنبال علتها بگردید. محیط و شرایط کاری، خانواده، مشکلات مالی، بیماری و موارد دیگر را بررسی کنید و فکر کنید که چرا موجب اظطراب و استرس در شما می شوند. باید به دنبال راهی برای کاهش و حذف اظطراب و استرس ناشی از این مشکلات باشید. اگر موفق به حذف آنها نشدید نگران نباشید. تمرینات تنفس عمیق، یوگا، مدیتیشن، تای چی و ماساژ را امتحان کنید. اگر نتیجه نگرفتید حتما با یک متخصص برای رفع اظطراب و استرس خود مشورت کنید.

8. از میزان فشار خون خود مطلع باشید و ویزیتهای مرتب داشته باشید

بهترین کار این است که نحوه اندازه گیری فشار خون خود در خانه را یاد بگیرید و از میزان فشار خون خود مطلع باشید. دراین مورد با پزشک خود مشورت کنید تا راه مناسبی را به شما پیشنهاد کند.

به علاوه باید برنامه مرتبی برای ویزیت پزشک داشته باشید و فقط به اندازه گیری در منزل اکتفا نکنید چون برخی اوقات اشتباه در اندازه گیری یا دستگاه شما ممکن است خطر ساز باشد و شما مطلع نباشید. بر اساس کنترل بودن یا نبودن فشار خون شما و میزلن فشار خون یا عوامل خطر همراه پزشک زمان ویزیتها را مشخص می کند.

ممکن است هر سه ماه تا شش ماه ویزیت شوید و یا اگر فشار خون شما به خوبی کنترل نباشد ماهانه توسط پزشک ویزیت شوید. اگر سردرد، سرگیجه، تپش قلب، تنگی نفس یا علامت دیگری داشتید سریعتر به پزشک مراجعه کنید. درمواردی که فشار خون بسیار بالا باشد یعنی فشار خون سیستولیک بالاتر از175 ویا دیاستولیک بالای 95 این مورد اورژانس فشار خون است و باید فورا به بیمارستان مراجعه کرد و احتمال بستری شدن نیز هست. اندازه گیری مرتب فشار خون و داشتن ویزیتهای منظم شما را از خطرات احتمالی حفظ خواهد کرد.


9. اجتماعی باشید و از خانواده و دوستان خود کمک و حمایت بخواهید

حمایت دوستان و خانواده سلامت شما را افزایش می دهد. افراد منزوی، استرس بیشتر و سلامتی کمتری دارند. دیگران می توانند شما را تشویق کنند و یا در انجام برنامه هایی که دارید همراهیتان کنند. در مورد فشار خون بالا و خطرات آن دوستان و سایر اعضای خانواده را آگاه سازید. اگر به حمایتی فراتر از کمک خانواده و دوستان نیاز دارید می توانید به عضویت گروهایی درآیید که همان مشکل شما را دارند. حمایت احساسی و فکری در چنین گروههایی می تواند کمک کننده باشد و نکاتی برای کنار آمدن با شرایط موجود و ارتقاء سلامتی در اختیار شما قرار دهد.

منبع:سلامت نیوز
1234567
8